De gevangenis van Aarlen fungeert sinds 1867 als arrest- en strafhuis. De gedetineerden zijn veelal afkomstig uit Brussel, Luik, Charleroi en omgeving. Aangezien vele vreemdelingen niet over een legale verblijfsvergunning beschikken, kent deze instelling een aanzienlijke in- en uitstroom.

Geschiedenis

Met als bouwjaar 1867 is de gevangenis van Aarlen een van de oudste van het land. De gevangenisbevolking bestond in het begin uit mannelijke en vrouwelijke gedetineerden, maar in 1975 werd de vrouwenafdeling gesloten.

Sinds 1980 zijn er grootschalige werkzaamheden uitgevoerd, namelijk de renovatie van de vleugels van het cellencomplex en de inrichting van een sportzaal, een wandelplaats en ruime werkplaatsen. In de kelderverdieping kwamen een magazijn en een wasserij en ook de gevels werden volledig gerenoveerd.

In 1998 werd de theaterzaal omgebouwd tot zes lokalen voor de beroepsopleiding van de gedetineerden en het daaropvolgende jaar werd aan de ingang van de gevangenis een systeem voor toegangscontrole geïnstalleerd.

Regime

In de gevangenis van Aarlen geldt een gesloten cellulair regime waarbij alle gedetineerden hun maaltijd op cel nuttigen. Alleen de tewerkgestelde gedetineerden genieten een speciaal avondregime waardoor ze hun deuren alle dagen van de week mogen openhouden.

De gevangenis van Aarlen is zowel een arresthuis voor de gerechtelijke arrondissementen Aarlen en Neufchâteau als een strafhuis. Alle strafcategorieën zijn vertegenwoordigd in de gevangenisbevolking in Aarlen. Het merendeel van de veroordeelde gedetineerden is afkomstig van de regio's Brussel, Luik en Charleroi.

Infrastructuur

Het gebouw is gelegen in het centrum van de stad, op een oppervlakte van 88 are. Het heeft een T-vorm, opgebouwd volgens twee vleugels met drie gesloten niveaus en een vleugel met twee gesloten niveaus. In de gevangenis kunnen 111 gedetineerden worden ondergebracht, waarvan het merendeel (76) over een persoonlijke cel beschikt. De andere cellen zijn uitgerust om twee tot drie gedetineerden op te vangen.